De avond begon vrolijk met een gezamenlijk avondmaal. Deze was zeer gezellig en iedereen at zijn buikje heerlijk rond. Niemand wist toen nog welk onheil de jongens stond te wachten. Na het eten werd er wederom gezellig gerelaxt.

Er stond een voetbalwedstrijd op de planning, welke dan ook met zijn allen zou worden bekeken. Zelfs Naomi zette haar voorliefde voor Duitse tv-series opzij om de wedstrijd mee te kunnen kijken. Dankzij deze opoffering werd het een leuke wedstrijd. De dames zorgde namelijk voor snacks en drank wat de sfeer ten goede kwam. Er was geen vuiltje aan de lucht.

Bedenk nu allemaal het volgende: je spreekt af met je vrienden dat je met de voetbal, wanneer je keeper bent, de bal niet met de hand mag beroeren. Dit staat in de regels. Dan gebeurt het volgende: je schiet de bal op goal en die ‘vriend' houdt de bal met zijn handen tegen. Je bent verbaast en bovenal verrast en wijst die ‘vriend' op de regels. Die ‘vriend' ontwijkt de regels op een asociale manier en speelt gewoon door. Zo ook Sophie.

Wij begonnen na de voetbal met een leuk spelletje Rummikub. Iedereen had het erg naar z'n zin. Het was zelfs zo gezellig dat de competitiviteit nergens te vinden was. Stefan won dit potje op goed geluk. Iedereen was hier content mee en om de sleur te verbreken, bedachten we dat een potje Canasta wel leuk zou zijn. Het potje canasta (zie wikipedia) verliep erg sportief en er werd flink gelachen en gegrapt.

Op een zeker moment lagen de scores erg dicht bij elkaar, de dames hadden een lichte voorsprong. Stefan en Sander waren dan ook gebrand op een degelijke ronde om deze achterstand weg te werken. Dit leek hun te lukken totdat er iets vreemds gebeurde. Sophie had namelijk een stapel gemaakt van een aantal 6-en. Dit leek op een Canasta voor zowel Sander als Stefan, waarna Sander onwetend een 6 weglegde. Stefan en Sander were screwed. Zij werden genaaid waar ze bijstonden. Deze 6 werd namelijk net zo snel gepakt als dat een tijger een gewond, lief, schattig zebraatje te pakken neemt. Wat voor Sander een Canasta was, was voor Sophie een tactische en tevens valse zet om Sander en Stefan op het verkeerde been te zetten.
Leest u de volgende regel afkomstig van Wikipedia: Als een speler een canasta heeft, maakt hij een stapel van zijn verzameling.

Sophie speelde dus vals. Vanwege deze valse, smerige, achteloze, inconsequente, achterbakse en vooral vuile zet, konden de jongens niet meer winnen. Sterker nog, zij werden uitgelachen en vernederd.

Een lange nacht volgde waarin de pijnlijke nederlaag nog uren in het hoofd van Stefan en Sander maalde. De planning voor de dag die volgde, vandaag dus, moest de leukste dag van de week vormen. We gingen namelijk gezellig shoppen. Daar waar we op de dagen dat we iets gingen doen voor school tegen het middaguur uit ons bed kwamen, was iedereen plotsklaps meer gemotiveerd om zijn nest uit te komen. Na een spetterend ontbijt besloten we eerst nog wat kiekjes te maken van de omgeving, om zo onze brochure tot in de puntjes van details te kunnen voorzien. Vervolgens begaven we ons dan toch echt richting Antwerpen Centrum. Nadat Naomi en Sophie de pinautomaat een paar gram lichter hadden gemaakt, kon de pret beginnen. Sander lachte voor het shoppen al in zijn vuistje, daar hij wist dat hij van de dokters in Nederland niet meer dan een kilo mocht sjouwen. Elke aankoop die hij vandaag dan ook zou doen, zou door een ander moeten worden gedragen.

De eerste winkel die het gezelschap passeerde was de Bershka. Beide vrouwen liepen enthousiast de winkel binnen, maar de mannen aarzelde. Na de winkel in vogelvlucht ‘gesniperd' te hebben viel hen namelijk op dat er niemand van het mannelijke geslacht in de winkel te bekennen was. Zij weigerden vervolgens dan ook structureel om de winkel te betreden. Zonder medeweten van de dames die hun ogen uitkeken vertrokken zij richting een andere winkel, namelijk de Jack & Jones. Na een klein half uurtje begonnen de mannen zich zorgen te maken over de vrouwtjes. Misschien zoeken ze ons wel! Meerdere telefoontjes naar de BlackBerry van Naomi wezen op niets uit. Uitgerekend op de dag dat onze mobieltjes wel eens van pas zouden kunnen komen, besloot mevrouw van Praag namelijk om haar telefoon op de hotelkamer te laten. Daar geen van de mannen het nummer van Sophie had, was het wachten tot bovenaardse krachten het gezelschap weer bij elkaar brachten. Dit gebeurde uiteindelijk na zo'n uur. Er werd besloten dat het apart shoppen wel gewaardeerd werd, waarna er een centraal afspreekpunt werd afgesproken.

De mannen wisten vervolgens in recordtempo verschillende winkels een bezoekje te brengen. De dag leek goed te beginnen voor Stefan, daar hij bijna bij de eerste de beste winkel al overging tot een aankoop. Hij liet kompaan Sander vervolgens in tranen achter, daar hij van verschillende kledij niet de juiste maat kon vinden. Sander bleek zijn voordeel van niet-sjouwen dus niet te kunnen uitbuiten.

Ondertussen wisten Sophie en Naomi zich wel raad bij de verschillende winkels. Zij besloten echter niet de volledige tijd te spenderen aan het uitzoeken van stoffen lapjes, maar gingen in plaats daarvan ook even bij de lokale DeliFrance zitten. Zij moesten namelijk even bijkomen van de man die als vrouw verkleed door Antwerpen liep.

Toen Sander bijna de hoop had opgegeven op een berg vol aankopen, verscheen er opeens licht aan het eind van de tunnel. Daar waar Stefan zijn kameraad eerst alles zag afkeuren, of het nou om de prijs, kwaliteit of het totaalplaatje ging, verdwenen de Dollartekens uit Sanders ogen en ging hij als een bezetene tekeer. Het ene kledingstuk na het andere werd onwelwillend door Sander het kledinghokje in gesleurd. Binnen de kortste keren had Stefan meer tassen te dragen dan goed voor hem was. Sander liep intussen vrolijk rond.

Stefan en Sander bleken het meeste succes te hebben in de S. Oliver winkel, daar de medewerkster haar ogen niet kon afhouden van de twee adolescenten. Na eerst een uitgebreide uitleg te geven van het assortiment aan broeken, begon ze vervolgens ook persoonlijke dingen te vragen. Terwijl Sander zich namelijk naar één van de vele kleedhokjes begaf, begon ze Stefan lustig te ondervragen naar de leeftijd en de lengte van de leraar in spe.

Stefan twijfelde over een coltrui en besloot de trui in eerste instantie niet te kopen,maar besloot later op de dag na goedkeuring van het thuisfront wel tot een aankoop over te gaan. De vrouw was zeer verheugd om Stefan weer in de winkel te mogen begroeten. Haar dag kon simpelweg niet meer stuk.

Door de vele tassen die gesjouwd moesten worden en de dikke jassen was het in de Antwerpse winkels niet te harden. De hittegolven die telkens weer overwonnen moesten worden bereikten zelfs zo'n hoogtepunt, dat Sander bijna door een spiegel heenliep in één van de kledingwinkels. Hij bleek last te hebben van hallucinaties.

Terwijl Sophie en Naomi al bijna een half uur op het afspreekpunt aan het wachten waren, waren Stefan en Sander tot op de laatste minuut nog bezig om naar de juiste koopjes te speuren. Uiteindelijk begaven de twee zich dan ook richting het afspreekpunt. De twee dames vielen stijl achterover toen ze Stefan met een arsenaal aan tassen zagen aankomen. Zijzelf waren met enkele kleine tasjes al klaar. Dit dan ook tot de grote verbazing van Stefan en Sander. Vervolgens besloten de dames alvast naar de hotelkamer te gaan, waarna de mannen nog de laatste ingrediënten konden aanschaffen voor de pannenkoeken die Sophie zou gaan bereiden.

Sander en Stefan kwamen spoedig aan in de Delhaize (de Belgische Albert Heijn). Nadat de mannen een half uur hadden gezocht naar de melk en ijs, liep Sander pardoes langs een speciale pannenkoekenpan, welke voor een spotprijs te koop was. Wetende dat de koekenpan in de hotelkamer van meer dan verschrikkelijke kwaliteit was (meerdere maaltijden waren al min of meer om zeep geholpen door het achteloze ding) kreeg hij Stefan zover om de portemonnee te trekken. Deze was namelijk al heel de dag aan het praten over ‘kunnen pinnen' en dit was dan ook een uitgelezen mogelijkheid om dat te doen.

Stefan vroeg aan Sander of hij de weg nog wist richting de hotelkamer, waarop deze enthousiast antwoordde. Een toeristische route volgde door het stadspark, waar nog enkele foto's werden gemaakt voor de brochure. Eenmaal aangekomen in de hotelkamer begon Sophie gretig aan haar specialiteit. Nadat de Feyenoorder 1,5 uur in de keuken had gestaan was het tijd om te eten. Een gezellige maaltijd volgde waarin Naomi aan de hand van een tijdschrift nog eens haarfijn uitlegde hoe een vrouw kon ontdekken of een man interesse in haar had.

Na het eten wisten de mannen niet hoe snel ze zich naar de TV moesten begeven. Wie is de Mol? stond namelijk op het punt van beginnen. Na een uur aan kijkplezier besloten ze zich dan toch naar de afwastafel te begeven om het klusje te klaren. Nu dit klusje geklaard is maakt iedereen zich gereed voor een nieuw potje Canasta. Er valt voor de mannen namelijk iets recht te zetten.