Om aan te sluiten bij het verhaal van gisteren, beginnen we met gisteravond. Om 8 uur ging de tv aan en zaten we klaar voor de voetbalwedstrijd tussen Bayern Leverkussen tegen FC Barcalona. De stokbroodjes waren ‘rijkelijk' belegd door Stefan met kipkerrie salade, kruidenkaas en Stefan zijn favoriet: ham-prei salade. Hij walgde hier zo van dat hij het hier dag 3 nog steeds over had.
Na de wedstrijd werd de rummikub tevoorschijn getoverd. De spanning en rivaliteit was al hoog op toen het spel begon. Eerst moesten de regels nog eens bekeken worden die helaas alleen in het Duits in de handleiding stonden. Maar met Sander als vertaler wisten we in no-time de spelregels die hij in vloeiend Duits voor ons voor wist te lezen.

Het eerste potje wist Stefan op het nippertje als eerste uit te zijn. Hier was hij ook erg trots op. Het tweede potje begonnen we weer fanatiek. Op een gegeven moment dacht Sophie te zien dat Stefan een steentje achter zijn rug vandaan haalde en dus vals speelde. Ontzet stond Stefan op en was hier even een discussie over. Uiteindelijk had Sander het 2e potje gewonnen.

De avond eindigde toen we allemaal eigenlijk op het punt stonden om te gaan slapen. Iemand kwam erop om doen, doen of de waarheid te spelen. Het eerste slachtoffer was Sophie die voor doen koos. Haar opdracht hield in dat ze 's ochtends voor ons een eitje moest bakken. Die fout wilde de rest natuurlijk niet maken en voor andere doe opdrachten lagen we veel te lekker in ons bed. De waarheid vragen volgden. Sander moest hierbij zijn meest beschamende moment bij de padvinderij onthullen. We verwachtte een smeuïg verhaal maar waren toch lichtelijk teleurgesteld.

De volgende ochtend hield Sophie haar aan haar opdracht en heeft voor iedereen een heerlijk eitje gebakken. Gelukkig waren we vandaag niet ontwaakt uit ons schoonheidsslaapje door de houtzagerij. Een goed begin van de dag! Tijd om eens te plannen wat we zouden gaan doen vandaag.

Gisteren was ook besloten dat Sander vandaag zijn bevelen in zou ruilen voor: ‘het is maar een idee'.

Na het opzoeken van een verhaal, wat een van de opdrachten is, en het opzoeken van een locatie om hiervoor foto's te maken gingen we op pad. We hadden besloten om onderweg bij scholen langs te gaan.
De eerste school die we tegenkwamen was de Wiznitz die in de straat zat waar ook ons hotel zit. Dit is een Joodse school. We hadden al bedacht dat het waarschijnlijk geen succes zou worden om binnen te komen. We zagen ook alleen maar jongetjes naar binnen lopen en hadden het voorgevoel dat het ook een jongensschool was. De 3 roze fietsjes brachten ons toch wel een beetje aan het twijfelen of dit wel zo was. Na bijna een kwartier voor de deur te twijfelen waren we toch maar doorgelopen.

We hadden geen route geplant waar de andere scholen zaten dus besloten we het mensen op straat te vragen. Helaas werden we de eerste poging genegeerd door een mevrouw die zonder ons aan te kijken doorliep. De tweede poging was een man die geen Nederlands bleek te spreken. Maar we hadden de hoop nog niet opgegeven! We besloten naar een chique ogend hotel te lopen. Hier kregen we een plattegrond waar de meneer achter de balie ons aanwees in welke straat we moesten zijn waar veel basisscholen te vinden waren.

Eenmaal aangekomen in de straat kwamen we uiteindelijk aan bij de school Marie-Jose. Dit is een internationale school. Stefan deed het woord aan de deur. Tot onze verbazing mochten we binnenkomen. Een klein mevrouwtje met een bierbuik nodigde ons met een Frans accent uit om binnen te komen. Ze vertelde ons wat over de school en gaf ons een brochure.

Vervolgens sprak ze een man aan die door de gang liep om hem te vragen of hij ons rond wilde leiden. Hij begon enthousiast in het Frans tegen ons te praten. Toen hij aan onze gezichten zag dat we er niet veel van begrepen vroeg hij in het Engels of wij wel Frans spraken. Gelukkig kon hij goed Engels en wist ons veel te vertellen over de school.

Na deze inspanning begon onze maag toch wel te knorren! Tijd om eens het eten van Antwerpen te proeven. Na enig overleg besloten we naar de MC Donalds te gaan. Hier stond een Chinese jongen achter de kassa. Sophie vond dat hij veel beter bij de noodles bar YamYam kon werken dan hier. Toen Sander zijn bestelling deed van onder andere 20 kipnuggets keek hij Sander raar aan en herhaalde verbaasd: '20 kipnuggets?!' Sophie en Naomi namen een happy meal waar ze een prachtige my little pony bij kregen. Na ons eten te hebben gekregen maakten we nog met veel genoegen gebruik van de gratis wifi.

Nu is het wel tijd om op zoek te gaan naar het standbeeld te gaan zoeken waar het verhaal over ging. Dit hadden we dankzij onze gidsen van de dag: Sophie en Sander, zonder hulp van een tom-tom of google maps gevonden. Na onze foto's te hebben gemaakt gingen we nog even wandelen naar een kasteel. Hier was ook een beeld van de reus die uit het verhaal kwam. Stefan wilde al enthousiast omhoog klimmen om met het beeld op de foto te gaan, maar stopte toen hij zag dat er politie in een politiebusje 15 meter verderop naar hem stond te loeren. Dan maar even een kijkje in het kasteel nemen. Sander, Stefan en Naomi liepen stilletjes het donkere kasteel in waar zich niemand bevond. Na een paar stappen in een donkere kamer te hebben gezet besloten we dat we waarschijnlijk niet helemaal welkom waren hier, en liepen maar weer naar buiten naar waar Sophie foto's stond te maken.

Toen we uitgewaaid waren bij het kasteel moesten we toch maar opzoek naar een supermarkt om stokbrood en soep bakjes te kopen. Eenmaal in de supermarkt hadden we het stokbrood zo gevonden. Maar er was ook zo een machine die het netjes in stukjes kon snijden. Stefan haalde het stokbrood uit de verpakking, brak hem in tweeën en deed de 2 stukken achter elkaar in de machine. Sophie had enige complicaties met het drukken op de startknop maar vond hem snel. We waren even bang dat we de machine kapot gemaakt hadden omdat het brood wel erg langzaam naar buiten kwam. Sophie en Stefan deden de stokbrood schijfjes weer terug in de zak en Sander maakte hier een mooie foto van. We werden wel een beetje raar aangekeken.
Bij de kassa stond een stinkende man voor ons die af moest rekenen. Hij liep door het beveiligingspoortje heen. Deze ging af. Van de caissière moest hij zijn jas uit doen. Door deze actie vergaste hij niet alleen de caissière maar ook ons. Snel afrekenen en door naar de tram!
Voor de verandering zaten we deze keer in één keer in de goede tram. Door de regen liepen we snel door naar het hotel. Daar begonnen we maar met koken. Voor vanavond stond er soep, hamburgers en stokbrood op het menu. Vanavond was Naomi weer de chef. We hadden een kleine inschattingsfout met de soep. Het was uiteindelijk een volle pan! Helaas hield Stefan niet van soep en hielp niet mee met opeten.

Nu zit iedereen weer op de bank. Een spannende wedstrijd staat op het punt te beginnen.