Onze tweede dag brak iets later aan dan gepland. 's Ochtends vroeg werden we allemaal luid ontwaakt door iets wat klonk als een houtzagerij naast de deur, maar gelukkig vielen we daarna allemaal nog even in slaap, waardoor we goed uitgeslapen aan onze dag konden beginnen.
Sander had beloofd om tosti's te maken, samen met Stefan, wat ze dan ook gingen doen. Helaas was de antiaanbaklaag niet meer te vinden in het pannetje, waardoor de eerste tosti bleef plakken en bijna niet meer los kwam. Gelukkig was de smaak hier niet minder om en hebben we allemaal kunnen genieten van het eten.

Nadat iedereen gegeten had en weer helemaal fris was, was het tijd om op pad te gaan. Alleen toen kwam het dilemma. Zouden we gaan shoppen of naar een museum gaan. Na druk overleg besloten we toch maar goed te werk te gaan en naar een museum te gaan. Het ‘Zilvermuseum' dat plaatsvond in een kasteel trok onze interesse. Dankzij de vriendelijke meneer bij de receptie, wisten we precies hoe we daar terecht zouden komen.
De vriendelijke man stuurde ons naar de ‘tram', een vervoersmiddel dat wij bij ons ook wel een metro noemen. Eenmaal daar aangekomen kwamen we bij het volgende dilemma. Een ‘tramkaartje'. De ‘tram' stond er al dus ons eerste ritje reden we zwart. Toen we uitstapte bij de eerstvolgende halte, zagen we een automaat, die we op het vorige perron niet hadden ontdekt. Nadat we bijna een dagkaart ter waarde van € 5,- per persoon hadden gekocht, zagen we op het laatste moment zonekaarten staan voor maar € 2,- per persoon.

Bij het instappen van de nieuwe ‘tram' keken we naar het kastje om in te checken. Dit systeem was erg onduidelijk voor ons en aangezien we geen voorbeeld hadden, besloten we om ook nu maar niet in te checken.

Bij het Centraal Station van Antwerpen aangekomen, moesten we overstappen op een ‘tram', die klaarblijkelijk boven de grond was, in tegenstelling tot de rit die we daarvoor ondergronds hadden afgelegd. Eenmaal boven aangekomen, zagen we vlak voor onze neus een groot gebouw met een poster met allemaal vissen op de zijkant. De aandacht van Stefan en Sander lag inmiddels bij dat gebouw en niet meer bij de ‘tram'. Waardoor we besloten een kijkje te gaan nemen. Eenmaal binnen gekomen bleek het een educatief centrum te zijn met diverse diersoorten, die vooral in de oceaan leven en de droge gebieden daaromheen.
De naam van het educatieve centrum is: 'Aquatopia'.

Bij het betalen kregen we diverse informatie van de caissière betreffende de aanwezige lespakketten. Wij kregen een speurtocht mee voor groep 5 en 6. Stefan heeft deze speurtocht vol passie gemaakt, terwijl Naomi en Sophie foto's maakten van de omgeving. Sander nam ondertussen alles goed in zich op. Er waren veel verschillende soorten vissen te zien, zoals haaien, anemoonvissen, enzovoorts. Daarnaast waren er ook leguanen, slangen, vogelspinnen en kikkers te zien. Tussendoor waren diverse routes en speelpleinen voor kinderen ontworpen, die zo aanlokkelijk eruit zagen, dat Sander door een tunneltje en survivalroute heen liep en Naomi en Stefan in de ballenbak te vinden waren. Sophie liep op haar hakken en was helaas niet gekleed op dit soort activiteiten.

Nadat we het hele gebouw doorkruist hadden, begon onze volgende zoektocht. Wij waren namelijk op zoek naar een echte Belgische wafel. In de hoofdstraat van Antwerpen, waar alle winkels plaatsvinden, zat een kraampje verstopt. Een foto zal volgen.

Na een klein stukje verder gelopen te hebben, besloten we toch maar terug naar het hotel te gaan. Sander vroeg enthousiast aan Sophie, die de hele reis begeleide naar bestemming, of we de gele ‘tram' moesten hebben. De ‘trams' werken via een kleurensysteem in Antwerpen. Sophie riep al de hele tijd dat we allemaal de groene tram moesten hebben, maar was zo overdonderd door deze vraag, dat ze ons in de verkeerde ‘tram' leidde. Halverwege ontdekten we dat we niet goed zaten en besloten snel uit te stappen bij de eerst volgende halte. Onze wafel werd er overigens gelijk afgesport, aangezien we een gigantische trap op moesten. Gelukkig verliep daarna alles voorspoedig en waren we vrij snel terug bij het hotel. Eenmaal daar aangekomen, besloten Naomi en Sophie even naar de supermarkt te gaan om nog wat drinken te halen en een afwasborsteltje niet te vergeten, aangezien het sponsje helemaal zwart was geworden na de shoarma en tosti's.

Op dit moment is Naomi de aardappeltjes aan het bakken. Onze kookplaat lijkt op een camping ‘elektrisch' kookpitje. Het werkt niet zoals we gewend zijn en met behulp van onze fijne pan ging het net bijna mis en zat Naomi al bij de receptie, maar gelukkig was Stefan daar om de gaspitjes met zijn magische handen weer aan de praat te krijgen.

Al met al was het een enerverende dag. Morgen toch maar eens op zoek naar een school, in de hoop dat ze ons willen helpen, zodat we niet voor niks naar Antwerpen zijn geweest.